عده ازدواج موقت
عده مدت زمانی است که
زن پس از جدایی یا
مرگ شوهرش باید از
ازدواج خودداری کند. این مدت با توجه به نوع پایان ازدواج (مرگ همسر یا طلاق یا فسخ نکاح)، نوع ازدواج (
دائم یا
موقت) و شرایط باروری زن یا بارداری او متغیر است.
و به
ازدواج انقطاعی، ازدواج موقت و
متعه هم گفته میشود.
ازدواج موقت ازاینجهت که محتاج عقدی است که
ایجاب و قبول لفظی دارد و در آن مجرد رضایت قلبی از دو طرف و
معاطات و
نوشتن و
اشاره، کفایت نمیکند و در غیر اینها، مانند ازدواج دائم است.
درعینحال احکام اختصاصی خود را نیز دارد، مثلاً «
ذکر مهر در ازدواج موقت شرط است، پس اگر
اخلال به آن نماید
باطل است.»
و «معتبر است که با
کیل یا
وزن در مکیل و موزون؛ و با شمردن در
معدود؛ یا با مشاهده یا وصفی که رافع جهالت باشد، معلوم باشد.»
و یا اینکه با این عقد،
توارث بین
زوجین، ثابت نمیشود؛ پس اگر
شرط کنند که از همدیگر ارث ببرند یا یکی از آنها ارث ببرد، در ارث بردن،
اشکال است. بنابراین، احتیاط با ترک این شرط، ترک نشود، و با چنین شرطی،
مصالحه ترک نشود.
درباره عده
ازدواج موقت نظر مراجع به این قرار است:
همه (به جز
آیت الله فاضل): عده ازدواج موقت (بعد از تمام شدن مدت یا بخشش آن از طرف شوهر) چنانچه
عادت ماهیانه میبیند، به مقدار دو
حیض کامل است و اگر عادت نمیبیند، ۴۵ روز است.
تفصیل مطلب به عقیده
امام خمینی در
تحریرالوسیله این است که «اگر قبل از دخول، مدت آن منقضی شود یا مدت آن را ببخشد،
عده ندارد. و اگر بعد از دخول باشد و
غیر بالغه و
یائسه نباشد عده دارد و عده او بنابر
اشهر و اظهر، دو
حیض است و اگر در سن زنی باشد که حیض میبیند ولی حیض نبیند عدهاش چهل و پنج روز است. و ظاهر آن است که دو حیض کامل معتبر است؛ پس اگر در اثنای حیض، مدت آن منقضی شد یا مدت آن را بخشید این حیض از عده حساب نمیشود، بلکه حتماً باید بعد از آن دو حیض کامل ببیند. این در صورتی است که
حامله نباشد و اما اگر حامله باشد عدهاش تا وقتی است که
وضع حمل نماید مانند مطلقه - البته دارای اشکالی است - پس
احوط (استحبابی) آن است که هرکدام از وضع حمل و از گذشت چهل و پنج روز یا دو حیض، دورترین مدت باشد همان را رعایت نماید. و اما عده او از
وفات، چهار ماه و ده روز است، درصورتیکه حامله نباشد. و اما اگر حامله باشد هرکدام از آن مدت و از وضعحملش، دورتر باشد همان عدهاش میباشد مانند
زن دائمی.
آیت الله فاضل: عده ازدواج موقت (بعد از تمام شدن مدت یا بخشش آن از طرف شوهر) چنانچه عادت ماهیانه میبیند، بنابر
احتیاط واجب باید به مقدار دو حیض کامل و اگر عادت نمیبیند، ۴۵ روز عده نگه دارد و در صورتی که آبستن است با وضع حمل یا
سقط جنین عده او تمام میشود.